Grote verbaasde ogen kijken we aan. “Wat gaan jullie doen?” vraagt ze nog een keer aan mij, alsof ze me niet goed verstaan heeft. “We gaan deze zomer op vakantie naar Australië” herhaal ik nogmaals. “Met z’n tweeën?” vraagt ze verbaasd. “Nee, natuurlijk niet, de kinderen gaan ook mee”. De eerste keer dat iemand aan mij vroeg of we zonder kinderen weg zouden gaan verbaasde deze vraag mij, maar inmiddels niet meer. “Weet je wel hoe lang dat vliegen is?!” vraagt de persoon tegenover mij. “Ja, dat weet ik” antwoord ik zo rustig mogelijk. “Pfff, ik zou zelf al niet zo lang in het vliegtuig willen zitten en al helemaal niet met kinderen!” is haar reactie. Ik knik en glimlach alleen. Ik heb geen zin in een discussie. Ik heb geen zin om anderen die anders in het leven staan te overtuigen van mijn mening. Iedereen is anders, iedereen ziet dingen anders en dat is oké.
Al een aantal jaren krijg ik deze reactie als ik vertel van onze reisplannen. Dat begon al toen we de eerste keer besloten om met onze dochter van toen bijna 1,5 jaar naar Canada op vakantie te gaan. De reacties van anderen maakten we toen nog zenuwachtig. Alsof we iets heel geks of zelfs ergs gingen doen. Gelukkig lieten we ons niet tegenhouden en zijn we uiteindelijk mét onze dochter naar Canada gegaan. Die vakantie was écht geweldig! We genoten alle drie, ook onze dochter!
Het volgende jaar zaten we met een baby van een paar maanden en inmiddels een meisje van bijna 2,5 jaar op de camping in Frankrijk “zoals het hoort” voor twee weken. Nou, ik kan je wel vertellen, die vakantie was voor ons veel zwaarder! Dit nooit meer dachten we toen. En zo gingen we het jaar daarop naar Zuid-Afrika, met inmiddels een meisje van net 1 jaar en een meisje van bijna 3,5 jaar en een huurauto gingen we op pad. In Swaziland stopte bij onze overnachtingsplek een bus en er stapten een groep Nederlandse toeristen uit. Toen ze ons zagen met twee kleine meisjes en een huurauto begrepen ze er niks van. Dat is toch gevaarlijk! En helemaal niet veilig! Kregen we ook hier weer als reactie te horen.
En nu zoveel jaar en zoveel reizen later krijgen we nog steeds deze reactie als we vertellen dat we met onze kinderen op wereldreis gaan. De meeste vragen wederom of de meiden wel mee gaan op reis. Alsof ik ze zo lang zou kunnen missen! En laat de wereldreis juist net een gelegenheid zijn om meer tijd samen door te brengen als gezin. Dus ja, de meiden gaan mee op reis. Daarna komt meestal de vraag, hoe doen jullie dat met school? Moeten jullie ze zelf les gaan geven? Ja, we gaan ze zelf les geven. Alhoewel ik geen juffrouw ben, heb ik er wel vertrouwen in dat ik mijn kinderen iets bij kan brengen tijdens de reis. Ik heb er vertrouwen in dat deze reis ons als gezin iets moois gaat brengen. Herinneringen voor het leven die niemand ons ooit meer kan afpakken!
Recente reacties